swinka

        Podparty wspornikiem 

        Pod konar

        Nie pamięta

        Wiatru który zaszumiał dębinie 

        W koronie

        Wtedy on – 

        Mały żołądź

        Ledwo przeczuwające istnienie

        Upadł z kolan matki

        Mały kłębuszek zieleni

        Z zawiązanym troskliwie listkiem 

        W czapeczce z pomponikiem

        Zerwał ostatnią łodyżkę zależności

        Nareszcie wolny

        Obijał się o kamienie

        Zaorywał nosem o ziemię

        Kluczył między ryjami dzikich świń

        Uciekał

        Aż zagnany

        Do nieprzytomności

        Zarył się głęboko

        W dziejową szczelinę

         W świadomości

        Zagnańska