Ona

        Już więcej okrucieństwem władzy nie oznacza,

        Chociaż wodzów ukarze, wspólnikom przebacza.

        A wreszcie, jeśli o los twych braci się żalisz,

        Wydaj imieniem wszystkich, a wszystkich ocalisz.

        MAKSYM

        Przestań, Euforbie! mylną wskazujesz mi drogę.

        Także to o jej miłość dobijać się mogę?

        Mamże się jej stać godnym, gdy zgubię, co kocha?

        Nigdy mię nie ułudzi nadzieja tak płocha,

        Nie tak nikczemna miłość odzywa się we mnie;

        Kocham, lecz pragnę zostać kochanym wzajemnie,

        I na sam dar Augusta z niechęcią poglądam,